O sorriso deste conto ten as e voa dun corazon a outro, dando ledicia a quen esta triste, animo a quen se sinte decaido... Un relato inzado de figuras literarias que rezuma optimismo e ledicia en cada unha das suas liñas. Daniela irradia gañas de vivir a cantos seres alicaidos se cruzan no camiño do seu sorriso voador, un sorriso que se transmite en cadea a todos os animais que protagonizan esta fabula: a hipopotama, o chimpance, a elefanta, a avestruz e o chacal cambian os seus complexos, o seu mal humor, a sua vida monotona, a sua insenbilidade e o seu caracter belicoso por unha nova actitude ante a vida, con autoestima, agarimo, audacia, tenrura e simpatia. Carmen Gil ofrecelles aos lectores un relato de estructura circular, que cheo de contrastes e gran carga simbolica. Tamen se pode interpretar como un puzzle de historias unidas por un fio conductor: o sorriso de Daniela, que se contaxia dun personaxe a outro ata volver a protagonista principal logo de ter sido colibri en primavera, bolboreta de cores, raio de sol, chuvia de maio e un aloumiño do ar.Dende o punto de vista estetico, destaca a luz e o colorido co que Rebeca Luciani construe o mundo de Daniela: o detallismo das ilustracions, a orixinalidade coa que superpon os elementos de cada escea, a modo de collage, e a complicidade que establece cos lectores mediante a introduccion de garabatos e pinceladas infantis.